Šampioni države 1973.

Crvena zvezda je 12. titulu prvaka Jugoslavije osvojila u sezoni 1972/73. Dva kola pre kraja šampionata 10. juna 1973. godine, crveno-beli su matematički obezbedili prvo mesto. Jubilarnog 50. jugoslovenskog prvenstva je nastavljena dominacija našeg najtrofejnijeg kluba.

Bio je to 14. trofej tadašnje najuspešnije generacije Crvene zvezde, ne samo u istoriji crveno-belog kluba, već i u čitavoj dotadašnjoj istoriji jugoslovenskog fudbala. U šampionskoj trci četa Miljana Miljanića je, kao i mnogo puta ranije, dokazala da je naš tim najkompletniji. Pored jedne od najčvršćih obrana, Zvezda je imala najubojitiji napad. Ofanziva je bila u osnovi filozofije igre. Samo tri poraza tokom čitavog prvenstva i najviše pobeda na gostujućem terenu.

Veliki trijumf je prerastao u pravi podvig, ako se postavi pod lupu malera koji su pratili crveno-belu četu tokom celog šampionata. Retko kada je jedan tim pogotovo šampionski bio toliko desetkovan povredama. Redovno ili povremeno iz čuvene šampionske generacije, izostajala su čak osmorica igrača među kojima su Antonijević (otišao u JNA), Krivokuća, Džajić, Janković, Aćimović (teške povrede), Dujković, Đorić (pad forme) i Filipović. Munjevitu afirmaciju su doživeli igrači sa manjom minutažom, a to su Olja i Vladimir Petrović, Keri, Jovanović, Nikolić, Panajotović.

Miljan Miljanić, kao šef stručnog štaba, je bio koren uspeha i svakako jedan od najzaslužnijih za novu titulu. Na terenu su se najviše istakli prekaljeni veterani Pavlović, Dojčinovki, Džajić, Krivokuća, Aćimović, koji su opet držali sve konce u svojim rukama. Njima treba pridodati i novopečene reprezentativce Ognjena Petrovića, Bogićevića i Karasija, odnosno izvanrednog Kerija, kao i najveće otkrovenje Zvezdine fudbalske škole - Vladimira Petrovića Pižona. Krajnji bilans Crvene zvezde je bio 52 boda, 21 pobeda, 10 remija, tri poraza i gol razlika 71:28.