Vladimir Petrović

Član upravnog odbora

Četvrta Zvezdina zvezda

Vladimir Petrović rođen je 1. jula 1955. godine u Beogradu, a u fudbalskom svetu poznat je pod nadimkom Pižon, što u prevodu sa francuskog jezika znači „golub“.

Veliki deo karijere proveo je u našem klubu gde je stekao počasnu titulu četvrte Zvezdine zvezde, odnosno, ušao je među pet najboljih igrača koji su ikada igrali na “Marakani”. Takođe, važi za jednog od najmlađih debitanata u najtrofejnijem srpskom klubu, jer je 1971. godine, dakle kao šesnaestogodišnjak prvi put nastupio za seniorski tim, mada je zvaničan debi zabeležio 19. jula 1972. godine protiv Hajduka sa 17 godina i 19 dana. Osvojio je kao igrač šest domaćih trofeja, pet titula i nacionalni kup, a veliki žal ostao je zbog izgubljenog finala Kupa UEFA 1979. godine protiv Borusije iz Mehengladbaha. Ukupno je crveno - beli dres oblačio 497 puta uz 117 postignutih golova. Posle jedanaest godina na Marakani, 1982. godine otisnuo se u London, gde je za tamošnji Arsenal igrao jednu sezonu. Inostranu karijeru nastavio je u Antverpenu, Brestu, Standardu i na posletku u Nansiju 1988. godine.

U dresu sa nacionalnim obeležjem nastupao je 34 puta, postigao je pet golova. Debitovao je protiv Mađarske 26. septembra 1973. godine, učestvovao na dva Svetska prvenstva 1974. u Nemačkoj i 1982. u Španiji i reprezentativnu karijeru završio 13. oktobra 1982. protiv selekcije Norveške u Oslu. Ostaće upamćen u istoriji kao igrač virtoznosti i briljantnog uma, kao neko ko je video pet poteza unapred i bio jedan od najomiljenijih fudbalera među navijačima Zvezde i poklonicima ovog sporta.

Fudbal je Pižonova ljubav i strast, po završetku igračke karijere novu je gradio kao trener. Posle rada u Omladinskoj školi Crvene zvezde, bio je pomoćnik u stručnom štabu Dragoslavu Šekularcu 1989. i Ljupku Petroviću godinu dana kasnije kada su ostvareni najveći rezultati u istoriji kluba i srpskog fudbala. Dva puta je bio prvi trener svog voljenog kluba. Radeći sa biserima iz omladinaca, pre svih sa Dejanom Stankovićem u sezoni 1996/97. osvojio je nacionalni kup, a u drugom mandatu bio je na klupi u sezoni 2019/10. Kao trener vodio je još Radnički NB, Bor, Atromitos, Slaviju Mozir, Vojvodinu, Dalijen i Temišvar i OFK Beograd. Bio je selektor mlade reprezentacije Srrbije i Crne Gore (2002-04.) i bio vicešampion Evrope 2004. godine, a u od 17. novembra 2010. do 14. oktobra 2011. bio je selektor Srbije. Bio je još i na čelu Kine, Iraka i Jemena.